Pragnę gorąco podziękować młodzieży akademickiej za wspólne spotkanie. Udało się nam zgromadzić najpierw na mszy św., a następnie dzięki życzliwości Parafialnego Zespołu Caritas, spędzić kilka godzin przy stole. Psalm 133 mówi: „Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem;”. Myślę, że można to rozumieć również w sensie – gdy spotykają się razem. Zamieszkując jeden wspólny dom jakim jest parafiia, często też wyruszamy w świat. Nie zawsze jest on dla nas przyjazny. Czasem niesie różne zagrożenia, których czasem możemy nie dostrzegać, jak wirusów. Ale zarówno po objawach, jak też dzięki doświadczeniu innych, możemy zapobiegać infekcji.

W takim właśnie celu spotykamy się, by dzielić się zdobytą wiedzą i mądrością. By wzajemnie się uwrażliwić, nie tylko na zagrożenia jakie kryje świat, ale również podzielić się odkrytym dobrem i pięknem. Szanse są o tyle większa, o ile odkrywamy, nie tylko ciekawe miejsca, ale przede wszystkim mądrych i ciekawych ludzi. Studenci napewno mają ku temu większe możliwości, odkrywając ten przebogaty świat pod okiem licznych profesorów.

Jak wiele bogactwa i tajemnic kryje drugi człowiek, przkonaliśmy się kolejny raz w czasie tego wieczoru dzieląc się spostrzeżeniami na wiele tematów i w aspekcie wielu środowisk akademickich w którch są nasi parafianie. Kraków, Lublin, Nowy Sącz, Rzeszów czy Tarnów, niby tak blisko, a jakże czasem różne doświadczenia.

Życzę Wam, w imieniu własnym i wspónoty, by trud, wysiłek, poświęcenie i koszty Wasze i Waszych rodzin, wydały jak najlepsze owoce dla nas wszystkich.

Dziękuję Wam za to miłe i ubogacające spotkanie.

Bóg zapłać